16عیسی در اوشأنه جواب بوگفته: «می تعالیم از من نییه، بلکی از کسی ایسه کی مره اوسه کوده.
17اگر کسی براستی بخوأیه کی اونه ارادهیه انجام بده، فهمه کی اَ تعالیم از خدایه، یا اَن کی من از خودم گم.
18اونی کی از خودش گه، به دونبال اَنه کی خودشه جلال بده، امّا اونی کی خوأیه کسییه کی اونه اوسه کوده جلال بده، راستگه و در اون هیچ ناراستییی ننَه.
19آیا موسی شریعته شمره فنده؟ امّا هیچکدام از شومأن به اون عمل نوکونیدی. پس چره خوأییدی مره بوکوشید؟»
20مردم جواب بدَییدی: «تره دیوبزه، کییه کی تی کوشتنه دونبال ببه؟»
21عیسی در جوابه اوشأن بوگفته: «من ایتأ معجزه بوکودم و شومأن همهتأ از اون ماته بوستیدی.
22موسی حکمه ختنهیه شمره فده - البته اَن نه از طرفه موسی بو، بلکی از طرفه پئرأنه قوم بو - و طبقِ اَ حکم، شومأن شیمی پسرأنه در روزِ شَبّات ختنه کونیدی.
23پس اگر انسان در روزِ شَبّات ختنه به تا موسی شریعت نشکفه، چره عصبانی بیدی از اَنکی تمامه بدنه انسانییه در روزِ شَبّات سلامتی ببخشم؟
24سرسری داوری نوکونید، بلکی به حق داوری بوکونید.»
25پس بعضی از اهالییه اورشلیم بوگفتیدی: «آیا اَن هونی نییه کی قصد دأریدی اونه بوکوشید؟
26بیدینید چوطو آشکارا حرف زنه و اونه هیچی نیگیدی! آیا امکان دأره کی حاکمأنه قوم اَ حقیقته بفهمستیدی کی اون هو مسیحه؟
27اَمأن دأنیم کی اَ مرد از کویه بَمو، وختی کی مسیح ظهور بوکونه، کسی نأنه کی از کویه اَیه.»