57هوطو کی پئره زنده مره اوسه کوده منم به می پئر زندهیم، اونی کی مره خوره، توسطه من زنده مأنه.
58اَن، نانییه کی از آسمان نازله بوسته، نه مثله اونچی کی شیمی پئرأن بوخوردیدی و به هر حال بمَردیدی؛ بلکی هر کی از اَ نان بوخوره، تا اَبد زنده مأنه.»
59عیسی اَ حرفأنه زمانی بوگفته کی کَفَرناحومه کنیسه میأن تعلیم دَیی.
60خیلی از اونه شاگردأن با ایشنَوستنه اَ حرفأن بوگفتیدی: «اَ تعلیم خیلی سخته، کی تأنه اونه قبول بوکونه؟»
61عیسی دأنستی کی اونه شاگردأن دربارهیه اونه حرفأن همهمه کودن دریدی. اوشأنه بوگفته: «آیا اَن باعثه شیمی انحراف به؟
62پس اگر انسانه پسره بیدینید کی به خو جایه اوّل صعود بوکونه، چی کونیدی؟
63روحه کی زندَه کونه، جسم فایدهیی نأره. حرفأنی کی من شمره بوگفتم، روح و زندگییه.