18امّا در اَ موقع، دریاچه بخاطره وزشه باده سختی کی اَمویی به تلاطم دکفته.
19وختی به اندازه پنج یا شیش کیلومتر پارو بزه بید، عیسایه بیدهییدی کی آبه رو راه شوئون دره و قایقه نزدیکه بوستن دره. پس هراسأنه بوستیدی.
20امّا عیسی اوشأنه بوگفته: «منم، نترسید!»
21اون وخت خوأستیدی اونه سوارِ قایق بوکونید، کی قایق هو لحظه به مقصد فَرسه.
22روزِ بعد، جماعتی کی او طرفه دریاچه ایسه بید، بفهمستیدی کی بجز ایتأ قایق، قایقه دیگری اویه ننَه بو و دأنستیدی کی عیسی خو شاگردأنه اَمره اونه سوارَ نوبوسته بو، بلکی شاگردأن تنهایی بوشو بید.
23اون وخت قایقأنه دیگری از تیبِریه بَموییدی و نزدیکه جایی فَرسهییدی کی اوشأن بعد از شکرگزاریه عیسی، نان بوخورده بید.
24وختی مردم بفهمستیدی کی نه عیسی اویه ایسه و نه اونه شاگردأن، او قایقأنه سوارَ بوستیدی و به دونباله عیسی به کَفَرناحوم بوشوییدی.
25وختی اونه او طرفه دریاچه پیدا بوکودید، اونه وَورسهییدی: «ای اوستاد، کِـی اَیه بَمویی؟»
26عیسی جواب بده: «آمین، آمین، شمره گم، می دونبال گردیدی نه به دلیله معجزاتی کی بیدهییدی، بلکی بخاطره او نانی کی بوخوردیدی و سئره بوستیدی.