11اون وخت عیسی نانه فیگیفته و شکرگزاری بوکوده و اونه شاگردأن، بین اوشأنی کی نیشته بید، تقسیم بوکودیدی، و ماهییأنه اَمرهیم هو کاره بوکوده، به اندازهیی کی خوأستیدی اوشأنه فده.
12وختی سئره بوستیدی، خو شاگردأنه بوگفته: «هر چی زیاد بَمو خوردهنانأنه جمعَ کونید تا چیزی از بین نشه.»
13پس اوشأنه جمعَ کودیدی و از باقیماندهیه او پنجتأ نانه جو کی جماعت بوخورده بید، دوازدهتأ زنبیل پُره بوسته!
14مردم با دِئنه اَ معجزه کی از عیسی ظاهره بوسته، بوگفتیدی: «راستی، راستی کی اون هو پیامبری ایسه کی بأیستی به جهان بَمو بی.»
15عیسی وختی بفهمسته کی اوشأن تصمیم دأریدی اونه به زور پادشاه بوکونید، او جایه ترکه کوده و تنهایی به کوه بوشو.
16غروب دم، اونه شاگردأن به سمته دریاچه بیزیر بَموییدی.