26چونکی هوطو کی پئر در خودش حیات دأره، خو پسرم عطا بوکوده کی در خودش حیات بدأره.
27و اونه اَ قدرته ببخشه کی داوری بوکونه، چونکی انسانه پسره.
28از اَ حرفأن تعجب نوکونید، چونکی زمانی فَرسه کی همه‌یه اوشأنی کی در قبریدی، اونه صدایه ایشنَویدی و بیرون اَییدی.
29اوشأنی کی خوبی بوکوده بید، برای قیامتی کی خو دونبال زندگی اَبدی‌یه دأره. اوشأنی کی بدی بوکوده بید، برای قیامتی کی خو دونبال مکافاتَه دأره.
30من از خودم هیچ کاری نتأنم بوکونم، بلکی از اونچی کی ایشنَوم، داوری کونم و می داوری‌یم عادلأنه‌یه، چونکی به دونبال انجامه می خوأسته‌یأن نی‌یم، بلکی خوأیم خوأسته‌یه اونی‌یه کی مره اوسه کوده انجام بدَم.
31«اگر خودم مره شهادت بدَم، می شهادت اعتبار نأره.
32امّا کسی دیگری ایسه کی مره شهادت دهه و دأنم کی اونه شهادت در مورده من معتبره.
33البته شومأن کسأنی‌یه یحیی ورجه اوسه کودیدی و اون بر حقیقت شهادت بده.
34نه بخاطره اَنکی من انسانه شهادته قبول بوکونم، بلکی اَ حرفأنه زنم تا نجات پیدا بوکونید.
35یحیی چراغی بو روشن و نورانی و شومأن خوأستیدی کی زمانی اونه نوره میأن خوش بیبید.
36امّا من شهادتی محکمتر از یحیی شهادت دأرم، چونکی پئر کارأنی مره بیسپرده تا به کمال برسأنم، یعنی اَ کارأنی کی کونم، مره شهادت دهه کی مره پئر اوسه کوده.
37هو پئری کی مره اوسه کوده، خودش مره شهادت دهه. شومأن هرگز اونه صدایه نیشنَوستیدی و اونه رویه نیده‌ییدی.
38اونه کلامه شیمی دیله میأن نأریدی. چونکی به اونی کی اونه اوسه کوده ایمأن نأریدی.
39هَه کیتابه مقدّسه به دقّت خوأنیدی، چونکی فکر کونیدی توسطه اون زندگی‌یه اَبدی دأریدی، در حالی کی هَه کیتابأنه کی مره شهادت دهه.
40امّا نخوأییدی می ورجه بأیید تا زندگی‌یه اَبدی پیدا بوکونید.
41«جلاله از آدمیأن قبول نوکونم.
42امّا شمره شنأسم کی خدا محبته شیمی دیله دورون نأریدی.
43من به نامِ می پئر بَموم، امّا شومأن مره قبول نوکونیدی. امّا اگر کسی دیگری به نامِ خودش بأیه، شومأن اونه قبول کونیدی.
44چوطو تأنیدی ایمأن بأورید، در حالی کی همدیگره جلال دیهیدی. امّا به دونباله جلالی کی از خدایه یکتا ایسه، نی‌ییدی؟
45فکر نوکونید اون منم کی پئره ورجه شمره متهم کونم. شیمی متهم‌کوننده موسایه، هونی کی شومأن به اون امید دَوَستیدی.
46اگر موسایه قبول دأشتیدی، مرم قبول کودیدی، چونکی اون درباره‌یه من بینیویشته بو.
47امّا اگر اونه نیویشته‌یأنه باور نأریدی، چوطو می حرفأنه قبول کونیدی؟»
یوحنا 5
یوحنا 5:26-47