23امّا زمانی اَیه و الأنم او زمان فَرسه کی عبادتکونندهیأنه حقیقی، پئره در روح و راستی عبادت کونیدی، چونکی پئر به دونباله اَجور عبادتکونندهیأن ایسه.
24خدا روحه و اونه عبادتکونندهیأن بأید اونه در روح و راستی عبادت بوکونید.»
25زن بوگفته: «دأنم کی مسیح (یعنی ‹مسح بوبوسته›) اَیه. وختی اون بأیه، همه چیزه اَمَره خبر دهه.»
26عیسی اونه بوگفته: «من کی تی اَمره حرف زِئن درم، هونم.»
27او لحظه عیسی شاگردأن از راه فَرسهییدی و از اَنکی اون ایتأ زنه اَمره حرف زِئن دوبو، تعجب بوکودیدی. امّا هیچکی وَنَورسه کی: «چی خوأیی؟» یا «چره او زنه اَمره حرف زنی؟»
28اون وخت زن خو کوزهیه جا بنَه و به شهر بوشو و مردمه بوگفته:
29«بأیید مردییه بیدینید کی هر چی کی تا الأن بوکوده بوم، مره بوگفته. آیا امکان نأره کی اون مسیح ببه؟»
30پس اوشأن از شهر بیرون بَموییدی و عیسی ورجه بوشوییدی.
31اَ میأن، شاگردأن از اون خوأهش بوکودیدی و بوگفتیدی: «اوستاد چیزی بوخور!»
32امّا عیسی اوشأنه بوگفته: «من خوراکی، خوردنهره دأرم کی شومأن از اون چیزی نأنیدی.»
33شاگردأن همدیگره بوگفتیدی: «مگر کسی اونهره خوراکی بأورده؟»
34عیسی اوشأنه بوگفته: «می خوراک اَنه کی ارادهیه او کسییه کی مره اوسه کوده بجا بأورم و اونه کاره به کمال برسأنم.
35آیا اَ حرفه نیشنَوستیدی کی: ‹چهار ماه بیشتر به وخته درو نمأنسته›؟ امّا من شمره گم، شیمی چشمأنه وأکونید و بیدینید کی الأن مزرعهیأن آمادهیه درویه.
36الأن دروگر خو مزده فیگیره و حاصلی برای زندگییه اَبدی به دست اَوره، تا اونی کی بکاشته و اونی کی درو بوکوده، با هم شاد بیبید.