1بعد از اَ اتفاقأن، عیسی بارِ دیگر خودشه در کنار دریاچه تیبِریه، به خو شاگردأن آشکاره کوده. اون اَطو ظاهره بوسته:
2ایتأ روز، شَمعونِ پِطرُس، تومایه معروف به دوقولو، نَتَنائیل از مردمأنه قانایه جلیل، زِبِدی پسرأن، و دوتأ از شاگردأنه دیگرم با هم بید.
3شَمعونِ پِطرُس اوشأنه بوگفته: «من شوئون درم ماهی صید بوکونم.» اوشأن بوگفتیدی: «اَمأنم تی اَمره اَییم.» پس بیرون بوشوییدی و قایقه سوارَ بوستیدی. امّا او شب هر چقدر تور تَوَدیدی، چیزی صید نوکودیدی.
4وخته سحر، عیسی ساحله کنار بِیسه، امّا شاگردأن نفهمستیدی کی عیسایه.
5اون اوشأنه بوگفته: «ای زأکأن، چیزی خوردنهره نأریدی؟» جواب بدَییدی: «نه!»
6بوگفته: «توره به طرفه راسته قایق تَوَدید، تأنیدی بیگیرید.» اوشأن اَ کاره بوکودیدی و از زیادی ماهی نتأنستیدی توره قایقه دورون فکشید.
7شاگردی کی عیسی اونه دوست دأشتی، پِطرُسَ بوگفته: «اون خداونده!» وختی شَمعونِ پِطرُس بیشنَوسته اون خداونده، خو لیباسه خو دور دَوَسته - چونکی اونه از خو تن بیرون بأورده بو و خودشه دریا میأن تَوَدَه.
8امّا شاگردأنه دیگر قایقه اَمره بَموییدی، در حالی کی تور پُر از ماهییه، خوشأنه اَمره فکشن دیبید. چونکی اوشأنه فاصله ساحله اَمره حدوده صد متر بو.
9وختی به ساحل فَرسهییدی، آتشییه بیدهییدی کی زغاله اَمره چأکوده بوسته بو و ماهییم اونه رو و نانم اویه نَهه بو.
10عیسی اَشأنه بوگفته: «از او ماهییأنی کی الأن بیگیفتیدی، بأورید.»
11شَمعونِ پِطرُس وارده قایق بوبوسته و توره به طرفه ساحل فکشه. تور پُر از پیله ماهی بو، به تعداده صد و پنجاه و سهتأ ماهی. با اَنکی تعداده ماهی بیش از حد بو، تور پاره نوبوسته.