6پس شَمعونِ پِطرُسم، اونه دونبالسر بَمو و مقبره دورون بوشو و بیده کی پارچه کفنی اویه نَهه،
7امّا او دستمالی کی عیسی سر دَوَسته بید، پارچه‌یه کفنی کنار ننَه بو، بلکی جدا و تا بوبوسته جایی دیگر نَهه بو.
8پس او شاگرده دیگرم کی اوّل به مقبره فَرسه بو، بوشو بودورون، بیده و ایمأن بأورده.
9چونکی هنوز کیتابه مقدّسه درک نوکوده بید کی اون بأید از مُرده‌یأنه میأن ویریزه.
10اون وخت او دوتأ شاگرد خوشأنه خانه وأگردستیدی.
11ولی مریم بیرونه مقبره ایسه بو و گریه کودی. اون گریه اَمره خمه بوسته تا مقبره دورونه نیگاه بوکونه.
12نیگاه بوکوده و دوتأ فرشته‌یه بیده کی لیباسه سفید، دوکوده بید، او جایی کی عیسی جسده بنَه بید، ایتأ سره ورجه و اویتأ پا ورجه نیشته بید.
13اوشأن اونه بوگفتیدی: «ای زن، چره گریه کونی؟» جواب بده: «می سروره ببردیدی و نأنم کویه بنَه‌ییدی.»
14وختی اَنه بوگفته وأگردسته و عیسایه اویه سرپا بیده، ولی نشنأخته.
15عیسی اونه بوگفته: «ای زن، چره گریه کونی؟ کی دونبال گردی؟» مریم به خیال اَنکی باغبأنه، بوگفته: «ای سرور، اگر تو اونه اوسَدی مره بوگو کویه بنَه‌یی تا بشم و اونه اوسَنم.»
16عیسی دوخوأده: «مریم!» مریم خو رویه اونه طرف وأگردأنه و به زبانه عبرانیأن بوگفته: «رَبّونی!» (یعنی اوستاد).
17عیسی اونه بوگفته: «مره وله کون، چونکی هنوز می پئره ورجه بوجور نوشوم. بلکی می برأرأنه ورجه بوشو و اوشأنه بوگو، می پئر و شیمی پئره ورجه و می خدا و شیمی خدا ورجه بوجور شوئون درم.»
18مریم مَجْدَلیّه بوشو و شاگردأنه خبر بده کی: «خداونده بیدم!» و اونچی کی بوگفته بو، اوشأنه بوگفته.
19هو روز غروب کی یکشمبه بو، وختی کی شاگردأن جمعَ بوسته بید و درأن از ترسه حاکمأنه یهود قفل بو، عیسی بَمو و اوشأنه میأن بِیسه و بوگفته: «سلام بر شومأن!»
20وختی اَنه بوگفته، خو دستأنه و خو پهلویه اوشأنه نیشأن بده. شاگردأن با خداونده دِئن شاده بوستیدی.
21عیسی بازم اوشأنه بوگفته: «سلام بر شومأن! هوطو کی پئر مره اوسه کوده، منم شمره اوسه کونم.»
یوحنا 20
یوحنا 20:6-21