17الأن اَشأنه دأنیدی، خوش بحاله شومأن کی اگر اَشأنه انجام بدید.
18«اونچی کی گفتن درم دربارهیه همهیه شومأن نییه. من اوشأنی کی انتخاب بوکودم، شنأسم. امّا اَ گفتهیه کیتابه مقدّس بأید ثابت ببه کی: ‹می همسفره می اَمره به دشمنی ویریزه.›
19پس الأن قبل از اَنکی اتفاق دکفه، شمره گم تا زمانی کی اتفاق دکفه، ایمأن بأورید کی من ایسم.
20آمین، آمین، شمره گم، هر کی، کسییه کی من اوسه کونم قبول بوکونه، مره قبول بوکوده، و هر کی مره قبول بوکونه، اونه کی مره اوسه کوده، قبول بوکوده.»
21عیسی بعد از اَنکی اَنه بوگفته، در روح منقلبه بوسته و آشکارا بوگفته: «آمین، آمین، شمره گم، ایتأ از شومأن مره به دشمن تسلیم کونه.»
22شاگردأن همدیگره نیگاه بوکودیدی و در تعجب بید کی اَ حرفأنه دربارهیه کی گفتن دره.
23ایتأ از شاگردأن کی عیسی اونه دوست دأشتی، اونه سینه ورجه تکیه بده بو.
24شَمعونِ پِطرُس اشاره اَمره از اون بخوأسته تا از عیسی وَورسه اونه منظور کییه.
25پس اون کمی عقب بوشو و به عیسی سینه تکیه بده و بوگفته: «ای سرور، اون کییه؟»
26عیسی جواب بده: «اونییه کی اَ لقمه نانه بعد از اَنکی کاسه میأن زنم و اونه فدم.» و اون وخت، لقمهیه کاسه میأن بزه و اونه به یهودا، شَمعونِ اِسْخَریوطی پسر فده.
27یهودا وختی لقمهیه فیگیفته، او لحظه شیطان وارده اون بوبوسته. اون وخت عیسی اونه بوگفته: «اونچی کی خوأیی انجام بدی، زودتر انجام بدَن.»
28امّا هیچکس از کسأنی کی سفره سر نیشته بید، عیسی منظوره نفهمستیدی.
29بعضییأن فکر کودیدی چونکی یهودا مسئوله دخل و خرجه، عیسی اونه گه کی اونچی کی عیدهره لازمه بیهینه، یا اَنکی فقیرأنه چیزی فده.
30بعد از فیگیفتنه لقمه، یهودا بدونه معطلی بیرون بوشو و شب بو.
31بعد از اَنکی یهودا بیرون بوشو، عیسی بوگفته: «الأن انسانه پسر جلال پیدا بوکوده، و خدا هم در اون جلال پیدا بوکوده.