مزامیر 88:3-15

³زیرا که جان من از بلایا پر شده است وزندگانی‌ام به قبر نزدیک گردیده.

⁴از فروروندگان به هاویه شمرده شده‌ام و مثل مرد بی‌قوت گشته‌ام.

⁵در میان مردگان منفرد شده، مثل کشتگان که در قبر خوابیده‌اند، که ایشان را دیگربه یاد نخواهی آورد و از دست تو منقطع شده‌اند.

⁶مرا در هاویه اسفل گذاشته‌ای، در ظلمت درژرفیها.

⁷خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته‌ای، سلاه.

⁸آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده‌ای محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد.

⁹چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزدتو فریاد کرده‌ام تمامی روز. دستهای خود را به تودراز کرده‌ام.

¹⁰آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهندگفت؟ سلاه.

¹¹آیا رحمت تو در قبر مذکورخواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟

¹²آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می‌شود و عدالت تودر زمین فراموشی؟

¹³و اما من نزد تو‌ای خداوندفریاد برآورده‌ام و بامدادان دعای من در‌پیش تومی آید.

¹⁴‌ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، وروی خود را از من پنهان نموده‌ای.

¹⁵من مستمندو از طفولیت مشرف بر موت شده‌ام. ترسهای تورا متحمل شده، متحیر گردیده‌ام.