8و در دل خودمی گویند آنها را تمام خراب می‌کنیم. پس جمیع کنیسه های خدا را در زمین سوزانیده‌اند.
9آیات خود را نمی بینیم و دیگر هیچ نبی نیست. و درمیان ما کسی نیست که بداند تا به کی خواهد بود.
10ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ وآیا خصم، تا به ابد نام تو را اهانت خواهد نمود؟
11چرا دست خود یعنی دست راست خویش رابرگردانیده‌ای؟ آن را از گریبان خود بیرون کشیده، ایشان را فانی کن.
12و خدا از قدیم پادشاه من است. او در میان زمین نجات‌ها پدید می‌آورد.
13تو به قوت خوددریا را منشق ساختی و سرهای نهنگان را در آبهاشکستی.
14سرهای لویاتان را کوفته، و او را خوراک صحرانشینان گردانیده‌ای.
15توچشمه‌ها و سیلها را شکافتی و نهرهای دائمی راخشک گردانیدی.
16روز از آن توست و شب نیزاز آن تو. نور و آفتاب را تو برقرار نموده‌ای.
17تمامی حدود جهان را تو پایدار ساخته‌ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده‌ای.
18ای خداوند این را بیادآور که دشمن ملامت می‌کند و مردم جاهل نام تو را اهانت می‌نمایند.
مزامیر 74
مزامیر 74:8-18