مزامیر 51:3-17

³زیرا که من به معصیت خود اعتراف می‌کنم وگناهم همیشه در نظر من است.

⁴به تو و به تو تنهاگناه ورزیده، و در نظر تو این بدی را کرده‌ام. تا درکلام خود مصدق گردی و در داوری خویش مزکی شوی.

⁵اینک در معصیت سرشته شدم و مادرم درگناه به من آبستن گردید.

⁶اینک براستی در قلب راغب هستی. پس حکمت را در باطن من به من بیاموز.

⁷مرا با زوفا پاک کن تا طاهر شوم. مراشست و شو کن تا از برف سفیدتر گردم.

⁸شادی وخرمی را به من بشنوان تا استخوانهایی که کوبیده‌ای به وجد آید.

⁹روی خود را از گناهانم بپوشان و همه خطایای مرا محو کن.

¹⁰‌ای خدادل طاهر در من بیافرین و روح مستقیم در باطنم تازه بساز.

¹¹مرا از حضور خود مینداز، و روح قدوس خود را از من مگیر.

¹²شادی نجات خودرا به من باز ده و به روح آزاد مرا تایید فرما.

¹³آنگاه طریق تو را به خطاکاران تعلیم خواهم داد، و گناه کاران بسوی تو بازگشت خواهند نمود.

¹⁴مرا از خونها نجات ده! ای خدایی که خدای نجات من هستی! تا زبانم به عدالت تو ترنم نماید.

¹⁵خداوندا لبهایم را بگشا تا زبانم تسبیح تو رااخبار نماید.

¹⁶زیرا قربانی را دوست نداشتی والا می‌دادم. قربانی سوختنی را پسند نکردی.

¹⁷قربانی های خدا روح شکسته است. خدایا دل شکسته و کوبیده را خوار نخواهی شمرد.