1مزمور داود برای تذکر ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.
2زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است.
3در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی.
4زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده.
5جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من.
6به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم.
7زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست.
8من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم.
9ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد.
مزامیر 38
مزامیر 38:1-9