مزامیر 36:1-12

¹برای سالار مغنیان. مزمور داود بنده خداوند معصیت شریر در اندرون دل من می گوید که ترس خدا در مد نظر اونیست.

²زیرا خویشتن را در نظر خود تملق می‌گوید تا گناهش ظاهر نشود و مکروه نگردد.

³سخنان زبانش شرارت و حیله است. ازدانشمندی و نیکوکاری دست برداشته است.

⁴شرارت را بر بستر خود تفکر می‌کند. خود را به راه ناپسند قائم کرده، از بدی نفرت ندارد.

⁵‌ای خداوند رحمت تو در آسمانها است وامانت تو تا افلاک.

⁶عدالت تو مثل کوههای خداست و احکام تو لجه عظیم. ای خداوندانسان و بهایم را نجات می‌دهی.

⁷‌ای خدارحمت تو چه ارجمند است. بنی آدم زیر سایه بالهای تو پناه می‌برند.

⁸از چربی خانه تو شاداب می‌شوند. از نهر خوشیهای خود ایشان را می نوشانی.

⁹زیرا که نزد تو چشمه حیات‌است ودر نور تو نور را خواهیم دید.

¹⁰رحمت خود رابرای عارفان خود مستدام فرما و عدالت خود رابرای راست دلان.

¹¹پای تکبر بر من نیاید و دست شریران مرا گریزان نسازد.

¹²در آنجا بدکرداران افتاده‌اند. ایشان انداخته شده‌اند و نمی توانندبرخاست.