مزامیر 31:8-16

⁸مرا به‌دست دشمن اسیرنساخته‌ای. پایهای مرا بجای وسیع قائم گردانیده‌ای.

⁹‌ای خداوند بر من رحمت فرما زیرا در تنگی هستم. چشم من از غصه کاهیده شد، بلکه جانم وجسدم نیز.

¹⁰زیرا که حیاتم از غم و سالهایم ازناله فانی گردیده است. قوتم از گناهم ضعیف واستخوانهایم پوسیده شد.

¹¹نزد همه دشمنانم عار گردیده‌ام. خصوص نزد همسایگان خویش وباعث خوف آشنایان شده‌ام. هرکه مرا بیرون بینداز من می‌گریزد.

¹²مثل مرده از خاطر فراموش شده‌ام و مانند ظرف تلف شده گردیده‌ام.

¹³زیراکه بهتان را از بسیاری شنیدم و خوف گرداگرد من می‌باشد، زیرا بر من با هم مشورت می‌کنند و درقصد جانم تفکر می‌نمایند.

¹⁴و اما من بر تو ای خداوند توکل می‌دارم و گفته‌ام خدای من توهستی.

¹⁵وقتهای من در دست تو می‌باشد. مرا ازدست دشمنانم و جفاکنندگانم خلاصی ده.

¹⁶روی خود را بربنده ات تابان ساز و مرا به رحمت خود نجات‌بخش.