مزامیر 18:5-15

⁵رسنهای گور دور مراگرفته بود و دامهای موت پیش روی من درآمده.

⁶در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش استغاثه نمودم. او آواز مرا از هیکل خودشنید و استغاثه من به حضورش به گوش وی رسید.

⁷زمین متزلزل و مرتعش شده، اساس کوههابلرزید و متزلزل گردید چونکه خشم او افروخته شد.

⁸دخان از بینی او برآمد و نار از دهانش ملتهب گشت و آتشها از آن افروخته گردید.

⁹آسمان را خم کرده، نزول فرمود و زیر پای وی تاریکی غلیظ می‌بود.

¹⁰برکروبی سوار شده، پرواز نمود و بر بالهای باد طیران کرد.

¹¹تاریکی را پرده خود و خیمه‌ای گرداگرد خویش بساخت، تاریکی آبها و ابرهای متراکم را.

¹²از تابش پیش روی وی ابرهایش می‌شتافتند، تگرگ و آتشهای افروخته.

¹³و خداوند از آسمان رعد کرده، حضرت اعلی آواز خود را بداد، تگرگ و آتشهای افروخته را.

¹⁴پس تیرهای خود را فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت، و برقها بینداخت وایشان را پریشان نمود.

¹⁵آنگاه عمق های آب ظاهر شد و اساس ربع مسکون مکشوف گردید، از تنبیه تو‌ای خداوند، از نفخه باد بینی تو!