مزامیر 16:2-10

²خداوند را گفتم: «توخداوند من هستی. نیکویی من نیست غیر از تو.»

³و اما مقدسانی که در زمین‌اند و فاضلان، تمامی خوشی من در ایشان است.

⁴دردهای آنانی که عقب (خدای ) دیگر می‌شتابند، بسیار خواهدشد. هدایای خونی‌ایشان را نخواهم ریخت، بلکه نام ایشان را به زبانم نخواهم آورد.

⁵خداوند نصیب قسمت و کاسه من است. توقرعه مرا نگاه می‌داری.

⁶خطه های من به‌جایهای خوش افتاد. میراث بهی به من رسیده است.

⁷خداوند را که مرا نصیحت نمود، متبارک می‌خوانم. شبانگاه نیز قلبم مرا تنبیه می‌کند.

⁸خداوند را همیشه پیش روی خود می‌دارم. چونکه به‌دست راست من است، جنبش نخواهم خورد.

⁹از این‌رو دلم شادی می‌کند و جلالم به وجد می‌آید؛ جسدم نیز در اطمینان ساکن خواهدشد.

¹⁰زیرا جانم را در عالم اموات ترک نخواهی کرد، و قدوس خود را نخواهی گذاشت که فسادرا بیند.