مزامیر 14:1-7

¹برای سالار مغنیان. مزمور داود احمق در دل خود می‌گوید که خدایی نیست. کارهای خود را فاسد و مکروه ساخته‌اند و نیکوکاری نیست.

²خداوند ازآسمان بربنی آدم نظر انداخت تا ببیند که آیا فهیم و طالب خدایی هست؟

³همه روگردانیده، با هم فاسد شده‌اند. نیکوکاری نیست یکی هم نی.

⁴آیا همه گناهکاران بی‌معرفت هستند که قوم مرا می‌خورند چنانکه نان می‌خورند؟ و خداوندرا نمی خوانند؟

⁵آنگاه ترس بر ایشان مستولی شد، زیرا خدادر طبقه عادلان است.

⁶مشورت مسکین را خجل می‌سازید چونکه خداوند ملجای اوست.

⁷کاش که نجات اسرائیل از صهیون ظاهرمی شد! چون خداوند اسیری قوم خویش رابرگرداند، یعقوب وجد خواهد نمود و اسرائیل شادمان خواهد گردید.