5زیرا می‌دانم که خداوند بزرگ است و خداوند ما برتر است ازجمیع خدایان.
6هر‌آنچه خداوند خواست آن را کرد، درآسمان و در زمین و در دریا و در همه لجه‌ها.
7ابرها را از اقصای زمین برمی آورد و برقها رابرای باران می‌سازد و بادها را از مخزنهای خویش بیرون می‌آورد.
8که نخست زادگان مصررا کشت، هم از انسان هم از بهایم.
9آیات ومعجزات را در وسط تو‌ای مصر فرستاد، برفرعون و بر جمیع بندگان وی.
10که امتهای بسیاررا زد و پادشاهان عظیم را کشت.
11سیحون پادشاه اموریان و عوج پادشاه باشان و جمیع ممالک کنعان را.
12و زمین ایشان را به میراث داد، یعنی به میراث قوم خود اسرائیل.
13ای خداوند، نام توست تا ابدالاباد؛ و‌ای خداوند، یادگاری توست تا جمیع طبقات.
14زیرا خداوند قوم خود را داوری خواهد نمودو بر بندگان خویش شفقت خواهد فرمود.
15بتهای امتها طلا و نقره می‌باشند، عمل دستهای انسان.
16دهنها دارند و سخن نمی گویند؛ چشمان دارند و نمی بینند؛
17گوشهادارند و نمی شنوند بلکه در دهان ایشان هیچ نفس نیست.
مزامیر 135
مزامیر 135:5-17