مزامیر 132:1-16

¹سرود درجات ای خداوند برای داود به یاد آور، همه مذلتهای او را.

²چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قادر مطلق یعقوب نذر نمود

³که به خیمه خانه خود هرگز داخل نخواهم شد، و بر بستر تختخواب خود برنخواهم آمد.

⁴خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی به مژگان خویش،

⁵تا مکانی برای خداوندپیدا کنم و مسکنی برای قادر مطلق یعقوب.

⁶اینک ذکر آن را در افراته شنیدیم و آن را درصحرای یعاریم یافتیم.

⁷به مسکن های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش نماییم.

⁸‌ای خداوند به آرامگاه خود برخیز و بیا، تو و تابوت قوت تو.

⁹کاهنان تو به عدالت ملبس شوند ومقدسانت ترنم نمایند.

¹⁰به‌خاطر بنده خودداود، روی مسیح خود را برمگردان.

¹¹خداوند برای داود به راستی قسم خورد و از آن برنخواهدگشت که «از ثمره صلب تو بر تخت تو خواهم گذاشت.

¹²اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارند وشهادتم را که بدیشان می‌آموزم، پسران ایشان نیزبر کرسی تو تا به ابد خواهند نشست.»

¹³زیرا که خداوند صهیون را برگزیده است وآن را برای مسکن خویش مرغوب فرموده.

¹⁴«این است آرامگاه من تا ابدالاباد. اینجا ساکن خواهم بود زیرا در این رغبت دارم.

¹⁵آذوقه آن را هرآینه برکت خواهم داد و فقیرانش را به نان سیر خواهم ساخت،

¹⁶و کاهنانش را به نجات ملبس خواهم ساخت و مقدسانش هرآینه ترنم خواهند نمود.