لوقا 1:20-63

²⁰و الحال تا این امور واقع نگردد، گنگ شده یارای حرف زدن نخواهی داشت، زیراسخن های مرا که در وقت خود به وقوع خواهدپیوست، باور نکردی.»

²¹و جماعت منتظر زکریامی بودند و از طول توقف او در قدس متعجب شدند.

²²اما چون بیرون آمده نتوانست با ایشان حرف زند، پس فهمیدند که در قدس رویایی دیده است، پس به سوی ایشان اشاره می‌کرد و ساکت ماند.

²³و چون ایام خدمت او به اتمام رسید، به خانه خود رفت.

²⁴و بعد از آن روزها، زن او الیصابات حامله شده، مدت پنج ماه خود را پنهان نمود و گفت:

²⁵«به اینطور خداوند به من عمل نمود درروزهایی که مرا منظور داشت، تا ننگ مرا از نظرمردم بردارد.»

²⁶و در ماه ششم جبرائیل فرشته از جانب خدا به بلدی از جلیل که ناصره نام داشت، فرستاده شد.

²⁷نزد باکره‌ای نامزد مردی مسمی به یوسف از خاندان داود و نام آن باکره مریم بود.

²⁸پس فرشته نزد او داخل شده، گفت: «سلام برتو‌ای نعمت رسیده، خداوند با توست و تو درمیان زنان مبارک هستی.»

²⁹چون او را دید، ازسخن او مضطرب شده، متفکر شد که این چه نوع تحیت است.

³⁰فرشته بدو گفت: «ای مریم ترسان مباش زیرا که نزد خدا نعمت یافته‌ای.

³¹واینک حامله شده، پسری خواهی زایید و او راعیسی خواهی نامید.

³²او بزرگ خواهد بود و به پسر حضرت اعلی، مسمی شود، و خداوند خداتخت پدرش داود را بدو عطا خواهد فرمود.

³³واو بر خاندان یعقوب تا به ابد پادشاهی خواهد کردو سلطنت او را نهایت نخواهد بود.»

³⁴مریم به فرشته گفت: «این چگونه می‌شود وحال آنکه مردی را نشناخته‌ام؟»

³⁵فرشته درجواب وی گفت: «روح‌القدس بر تو خواهد آمد وقوت حضرت اعلی بر تو سایه خواهد افکند، از آنجهت آن مولود مقدس، پسر خدا خوانده خواهد شد.

³⁶و اینک الیصابات از خویشان تونیز در‌پیری به پسری حامله شده و این ماه ششم است، مر او را که نازاد می‌خواندند.

³⁷زیرا نزدخدا هیچ امری محال نیست.»

³⁸مریم گفت: «اینک کنیز خداوندم. مرا برحسب سخن تو واقع شود.» پس فرشته از نزد او رفت.

³⁹در آن روزها، مریم برخاست و به بلدی ازکوهستان یهودیه بشتاب رفت.

⁴⁰و به خانه زکریادرآمده، به الیصابات سلام کرد.

⁴¹و چون الیصابات سلام مریم را شنید، بچه در رحم او به حرکت آمد و الیصابات به روح‌القدس پر شده،

⁴²به آواز بلند صدا زده گفت: «تو در میان زنان مبارک هستی و مبارک است ثمره رحم تو.

⁴³و ازکجا این به من رسید که مادر خداوند من، به نزد من آید؟

⁴⁴زیرا اینک چون آواز سلام تو گوش زدمن شد، بچه از خوشی در رحم من به حرکت آمد.

⁴⁵و خوشابحال او که ایمان آورد، زیرا که آنچه از جانب خداوند به وی گفته شد، به انجام خواهدرسید.»

⁴⁶پس مریم گفت: «جان من خداوند راتمجید می‌کند،

⁴⁷و روح من به رهاننده من خدابوجد آمد،

⁴⁸زیرا بر‌حقارت کنیز خود نظرافکند. زیرا هان از کنون تمامی طبقات مراخوشحال خواهند خواند،

⁴⁹زیرا آن قادر، به من کارهای عظیم کرده و نام او قدوس است،

⁵⁰ورحمت او نسلا بعد نسل است. بر آنانی که از او می ترسند.

⁵¹به بازوی خود، قدرت را ظاهرفرمود و متکبران را به خیال دل ایشان پراکنده ساخت.

⁵²جباران را از تختها به زیر افکند. وفروتنان را سرافراز گردانید.

⁵³گرسنگان را به چیزهای نیکو سیر فرمود و دولتمندان راتهیدست رد نمود.

⁵⁴بنده خود اسرائیل را یاری کرد، به یادگاری رحمانیت خویش،

⁵⁵چنانکه به اجداد ما گفته بود، به ابراهیم و به ذریت او تاابدالاباد.»

⁵⁶و مریم قریب به سه ماه نزد وی ماند. پس به خانه خود مراجعت کرد.

⁵⁷اما چون الیصابات را وقت وضع حمل رسید، پسری بزاد.

⁵⁸و همسایگان و خویشان اوچون شنیدند که خداوند رحمت عظیمی بر وی کرده، با او شادی کردند.

⁵⁹و واقع شد در روزهشتم چون برای ختنه طفل آمدند، که نام پدرش زکریا را بر او می‌نهادند.

⁶⁰اما مادرش ملتفت شده، گفت: «نی بلکه به یحیی نامیده می‌شود.»

⁶¹به وی گفتند: «از قبیله تو هیچ‌کس این اسم راندارد.»

⁶²پس به پدرش اشاره کردند که «او را چه نام خواهی نهاد؟»

⁶³او تخته‌ای خواسته بنوشت که «نام او یحیی است» و همه متعجب شدند.