1آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟
2بهسر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها میایستد.
3بهجانب دروازهها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازهها صدا میزند.
4که شما راای مردان میخوانم و آواز من به بنی آدم است.
5ای جاهلان زیرکی را بفهمید وای احمقان عقل رادرک نمایید.
6بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم مینمایم و گشادن لبهایم استقامت است.
7دهانم به راستی تنطق میکند و لبهایم شرارت را مکروه میدارد.
8همه سخنان دهانم برحق است و درآنها هیچچیز کج یا معوج نیست.
9تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.
10تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.