2تاگوش خود را به حکمت فرا گیری و دل خود را به فطانت مایل گردانی،
3اگر فهم را دعوت می‌کردی و آواز خود را به فطانت بلندمی نمودی،
4اگر آن را مثل نقره می‌طلبیدی ومانند خزانه های مخفی جستجو می‌کردی،
5آنگاه ترس خداوند را می‌فهمیدی، و معرفت خدا را حاصل می‌نمودی.
6زیرا خداوندحکمت را می‌بخشد، و از دهان وی معرفت وفطانت صادر می‌شود.
امثال 2
امثال 2:2-6