10عیش و عشرت احمق را نمی شاید، تا چه رسد به غلامی که بر نجبا حکمرانی میکند.
11عقل انسان خشم او را نگاه میدارد، وگذشتن از تقصیر جلال او است.
12خشم پادشاه مثل غرش شیر است، ورضامندی او مثل شبنم بر گیاه است.
13پسر جاهل باعث الم پدرش است، ونزاعهای زن مثل آبی است که دائم در چکیدن باشد.
14خانه و دولت ارث اجدادی است، امازوجه عاقله از جانب خداوند است.
15کاهلی خواب سنگین میآورد، و شخص اهمال کار، گرسنه خواهد ماند.
16هرکه حکم را نگاه دارد جان خویش رامحافظت مینماید، اما هرکه طریق خود را سبک گیرد، خواهد مرد.
17هرکه بر فقیر ترحم نماید به خداوند قرض میدهد، و احسان او را به او رد خواهد نمود.
18پسر خود را تادیب نما زیرا که امید هست، اما خود را به کشتن او وامدار.
19شخص تندخو متحمل عقوبت خواهدشد، زیرا اگر او را خلاصی دهی آن را باید مکرربجا آوری.
20پند را بشنو و تادیب را قبول نما، تا درعاقبت خود حکیم بشوی.
21فکرهای بسیار در دل انسان است، اما آنچه ثابت ماند مشورت خداوند است.
22زینت انسان احسان او است، و فقیر ازدروغگو بهتر است.
23ترس خداوند مودی به حیاتاست، و هرکه آن را دارد در سیری ساکن میماند، و به هیچ بلاگرفتار نخواهد شد.
24مرد کاهل دست خود را در بغلش پنهان میکند، و آن را هم به دهان خود برنمی آورد.
25استهزاکننده را تادیب کن تا جاهلان زیرک شوند، و شخص فهیم را تنبیه نما و معرفت رادرک خواهد نمود.
26هرکه بر پدر خود ستم کند و مادرش رابراند، پسری است که رسوایی و خجالت میآورد.
27ای پسر من شنیدن تعلیمی را ترک نما، که تو را از کلام معرفت گمراه میسازد.
28شاهد لئیم انصاف را استهزا میکند، و دهان شریران گناه را میبلعد.
29قصاص به جهت استهزاکنندگان مهیااست، و تازیانهها برای پشت احمقان.