12اگر خرسی که بچه هایش کشته شود به انسان برخورد، بهتر است از مرد احمق در حماقت خود.
13کسی‌که به عوض نیکویی بدی می‌کند بلااز خانه او دور نخواهد شد.
14ابتدای نزاع مثل رخنه کردن آب است، پس مخاصمه را ترک کن قبل از آنکه به مجادله برسد.
15هر‌که شریر را عادل شمارد و هر‌که عادل را ملزم سازد، هر دوی ایشان نزد خداوندمکروهند.
16قیمت به جهت خریدن حکمت چرا به‌دست احمق باشد؟ و حال آنکه هیچ فهم ندارد.
17دوست خالص در همه اوقات محبت می‌نماید، و برادر به جهت تنگی مولود شده است.
18مرد ناقص العقل دست می‌دهد و در حضورهمسایه خود ضامن می‌شود.
19هر‌که معصیت را دوست دارد منازعه رادوست می‌دارد، و هر‌که در خود را بلند سازدخرابی را می‌طلبد.
20کسی‌که دل کج دارد نیکویی را نخواهدیافت. و هر‌که زبان دروغگو دارد در بلا گرفتارخواهد شد.
21هر‌که فرزند احمق آورد برای خویشتن غم پیدا می‌کند، و پدر فرزند ابله شادی نخواهد دید.
22دل‌شادمان شفای نیکو می‌بخشد، اما روح شکسته استخوانها را خشک می‌کند.
23مرد شریر رشوه را از بغل می‌گیرد، تاراههای انصاف را منحرف سازد.
24حکمت در مد نظر مرد فهیم است، اماچشمان احمق در اقصای زمین می‌باشد.
25پسر احمق برای پدر خویش حزن است، وبه جهت مادر خویش تلخی است.
26عادلان را نیز سرزنش نمودن خوب نیست، و نه ضرب زدن به نجبا به‌سبب راستی ایشان.
امثال 17
امثال 17:12-26