ЭКЛЕЗІЯСТА 7:7-25

⁷Уціскаючы іншых, разумны дурнее, і хабар сэрца псуе.

⁸Канец працы лепшы за пачатак яе; цярплівы лепшы за пыхлівага.

⁹Не сьпяшайся да гневу духам тваім, бо гняздуецца гнеў у сэрцы бязглуздых.

¹⁰Не кажы: «чаму гэта колісь было лепей, чым сёньня?» - не зь вялікага розуму ты папытаўся пра гэта.

¹¹Добрая мудрасьць - як і добрая спадчына, асабліва ж бо тым, што сонца бачаць:

¹²бо пад шатамі мудрасьці, як пад шатамі срэбра; а перавага пазнаньня ў тым, што мудрасьць жыцьцё зьберагае таму, хто яе мае.

¹³Прыгледзься да дзеяў Божых: хто можа выправіць тое, што Ён зрабіў крывым.

¹⁴У добрыя дні карыстайся з дабротаў, а ў ліхія дні разважай: і тое і іншае стварыў Бог, каб ня мог чалавек нічога сказаць пасьля сябе.

¹⁵Нагледзеўся я ў дні марноты сваёй усялякага ўдосыць: справядлівы гіне ў сваёй справядлівасьці; бязбожны доўга жыве ў бязбожнасьці сваёй.

¹⁶Ня будзь лішне строгі, і не выстаўляйся залішне мудрым; навошта табе нішчыць сябе?

¹⁷Не ўпадай у грахі і ня будзь шалёны; навошта табе паміраць заўчасна?

¹⁸Добра, калі трымацьмешся толькі аднога і не адымеш рукі ад другога; бо хто богабаязны, той пазьбегне ўсяго благога.

¹⁹Мудрасьць робіць мудрага мацнейшым за дзесяць уладароў, якія ў горадзе.

²⁰Няма чалавека справядлівага на зямлі, які рабіў бы дабро і не грашыў;

²¹таму не на ўсякае сказанае слова зважай, каб не пачуць табе, як твой раб цябе ганіць.

²²Бо многа выпадкаў ведае сэрца тваё, калі сам ты ганіў іншых.

²³Я ўсё гэта мудрасьцю выпрабаваў; я сказаў: «буду я мудры»; але мудрасьць далёка ад мяне.

²⁴Далёка тое, што ёсьць, і глыбока-глыбока: хто дастане яго?

²⁵І паклаў я на сэрца помысел мой, каб дазнацца, дасьледаваць, і знайсьці мудрасьць і розум, і каб ведаць бязбожнасьць дурноты, невуцтва і шаленства.