ЭКЛЕЗІЯСТА 10:1-15

¹Мёртвыя мухі псуюць і смуродзяць пахучую масьць міраварніцы, тое самае робіць малая дурнота шаноўнага чалавека зь яго мудрасьцю й гонарам.

²Сэрца мудрага - праваруч, а сэрца бязглуздага - леваруч.

³І па дарозе, калі дурань ідзе, не стае яму глузду, і кожнаму пакажа, што ён дурны.

⁴Калі ўспыхне начальніцкі гнеў на цябе, не пакідай свайго месца; бо рахманасьць даводзіць да дараваньня вялікіх правінаў.

⁵Ёсьць зло, якое бачыў я пад сонцам, падобнае да памылкі, якая ад валадара паўстала:

⁶на вялікіх вышынях, бывае, сядзіць дурнота, а багатыя нізка садзяцца;

⁷бачыў я конных рабоў, а князёў, што пеша, нібы рабы, хадзілі.

⁸Хто яму капае, той у яе і ўпадзе, і хто разбурае агароджу, таго ўкусіць зьмяя.

⁹Хто зносіць каменьне, той можа сябе надсадзіць, і хто коле дровы, той мае пагрозу ад іх.

¹⁰Калі прытупляецца сякера і хтось ляза не навострыць, шмат намогі дадаць давядзецца; перавага плённае дзеі - мудрасьць.

¹¹Калі гадзіна ўкусіць без заклінаньня, дык ня лепшы за яе і злоязыкі.

¹²Слова з вуснаў мудрага - мілата, а вусны дурнога яго ж і нішчаць:

¹³пачатак слоў зь яго вуснаў - глупства, а канец яго казані з вуснаў - шаленства.

¹⁴Дурны шмат чаго нагаворыць, хоць ня ведае чалавек, што будзе, і хто скажа яму, што пасьля яго станецца?

¹⁵Праца дурнога стамляе яго, бо ён і ня ведае нават дарогі да горада.