47Чүнки Пәрвәрдигар муқәддәс язмиларда бизгә мундақ буйруған: — «Мән Сени ят әлләргә нур болушқа, Йәр йүзиниң чәт-яқилириғичә ниҗатлиқ болушуң үчүн Сени атидим».
48Әлләрдикиләр бу сөзни аңлап, хошал болушуп Рәбниң сөз-каламини улуқлашти; мәңгүлүк һаятқа еришишкә бекитилгәнләрниң һәммиси етиқат қилди.
49Шундақ қилип, Рәбниң сөз-калами пүткүл зиминға тарқалди.
50Бирақ Йәһудийлар Худадин қорққан жуқури тәбиқилик аялларни һәм шәһәр мөтивәрлирини қутритип, Павлус билән Барнабасқа зиянкәшлик қилғузуп, улар иккисини өз жутлиридин қоғлап чиқарди.
51Амма Павлус билән Барнабас уларға қарап аяқлиридики топини қеқиштуруветип, Коня шәһиригә қарап маңди.
52Антакядики мухлислар болса хошаллиққа һәмдә Муқәддәс Роһқа толдурулди.
Росулларниң паалийәтлири 13
Росулларниң паалийәтлири 13:47-52