Пәнд-несиһәтләр 6:14-25

¹⁴Көңлидә алдамчилиқла ятиду, У дайим рәзилликниң койида болиду, Һәммила йәрдә җедәл-маҗира терийду.

¹⁵Шуңа униңға бекитилгән балайиқаза уни туюқсиз басиду, У бирақла давалиғусиз янҗилиду.

¹⁶Пәрвәрдигар нәпрәтлинидиған алтә нәрсә бар, Бәрһәқ, йәттә нәрсә Униңға жиркиничликтур.

¹⁷Улар болса, Тәкәббурлуқ билән қарайдиған көз, Ялған сөзләйдиған тил, Бигуналарниң қенини төкүзидиған қол,

¹⁸Сүйқәст ойлайдиған көңүл, Яманлиқ қилишқа тез жүгүрәйдиған путлар,

¹⁹Ялған сөзләйдиған сахта гувачи, Бурадәр-қериндашлири арисиға бөлгүнчилик салғучи кишидур.

²⁰И оғлум, атаңниң әмригә әмәл қил; Анаңниң көрсәтмисидин чиқма.

²¹Уларниң сөзини қәлбиңгә теңип, Уларни бойнуңға марҗандәк қилип есивал.

²²Йолға чиққиниңда улар сени йетәкләйду, Ухлиғиниңда улар сени сақлайду, Уйқидин ойғанғиниңда улар сени хәвәрләндүриду.

²³Чүнки Худаниң пәрмани йоруқ чирақ, Униң муқәддәс қануни нурдур; Тәрбийәниң тәнбиһлири болса һаятлиқ йолидур.

²⁴Улар сени бузуқ хотундин сақлиғучи, Ят хотунниң шерин сөзлиридин жирақ қилғучидур.

²⁵Униң гузәллигигә көңлүңни бағлимиғин, Униң қаш-көз ойнитиши сени әсиргә алмисун.