Пәнд-несиһәтләр 6:10-20

¹⁰Сән: — Бирдәм көз жумувалай, бирдәм ухливалай, Бирдәм қолумни қоштуруп йетивалай, — дәйсән.

¹¹Лекин ухлап ятқанда, мискинлик қарақчидәк келип сени басиду, Йоқсуллуқ худди қураллиқ булаңчидәк һуҗумға өтиду.

¹²Әрзимәс, пәйли бузуқ адәм һәммила йәрдә ялған ейтип, пәсликни сөзләйду.

¹³У көз қисип, Путлири билән ишарә қилип, Бармақлири билән көрситиду;

¹⁴Көңлидә алдамчилиқла ятиду, У дайим рәзилликниң койида болиду, Һәммила йәрдә җедәл-маҗира терийду.

¹⁵Шуңа униңға бекитилгән балайиқаза уни туюқсиз басиду, У бирақла давалиғусиз янҗилиду.

¹⁶Пәрвәрдигар нәпрәтлинидиған алтә нәрсә бар, Бәрһәқ, йәттә нәрсә Униңға жиркиничликтур.

¹⁷Улар болса, Тәкәббурлуқ билән қарайдиған көз, Ялған сөзләйдиған тил, Бигуналарниң қенини төкүзидиған қол,

¹⁸Сүйқәст ойлайдиған көңүл, Яманлиқ қилишқа тез жүгүрәйдиған путлар,

¹⁹Ялған сөзләйдиған сахта гувачи, Бурадәр-қериндашлири арисиға бөлгүнчилик салғучи кишидур.

²⁰И оғлум, атаңниң әмригә әмәл қил; Анаңниң көрсәтмисидин чиқма.