Пәнд-несиһәтләр 23:5-7

⁵Байлиқларға көз тикишиң биләнла, улар йоқ болиду; Пул-мал дәрвәқә өзигә қанат ясап, Худди бүркүттәк асманға учуп кетәр.

⁶Ач көзниң ненини йемә, Униң есил назу-немәтлирини тама қилма;

⁷Чүнки униң көңли қандақ болғандәк, өзиму шундақ. У ағзида: — Қени, алсила, ичсилә! — десиму, Бирақ көңлидә сени ойлиғини йоқ.