Пәнд-несиһәтләр 23:2-10

²Иштийиң яман болса, Гелиңға пичақ тәңләп турғандәк өзүңни тарт.

³Униң назу-немәтлирини тама қилма, Улар адәм алдайдиған тамақлардур.

⁴Бай болимән дәп өзүңни упратма; Өзүңниң зеһниңни бу ишқа қаратма.

⁵Байлиқларға көз тикишиң биләнла, улар йоқ болиду; Пул-мал дәрвәқә өзигә қанат ясап, Худди бүркүттәк асманға учуп кетәр.

⁶Ач көзниң ненини йемә, Униң есил назу-немәтлирини тама қилма;

⁷Чүнки униң көңли қандақ болғандәк, өзиму шундақ. У ағзида: — Қени, алсила, ичсилә! — десиму, Бирақ көңлидә сени ойлиғини йоқ.

⁸Йегән бир жутум таамниму қусуветисән, Униңға қилған чирайлиқ сөзлириңму бекарға кәткән болиду.

⁹Ахмаққа йол көрситип салма, Чүнки у әқил сөзлириңни көзгә илмас.

¹⁰Қедимдә бекиткән йәрниң пасил ташлирини йөткимә, Житимларниң етизлириғиму аяқ басма;