Пәнд-несиһәтләр 20:24-28

²⁴Инсанниң һаятлиқ қәдәмлирини Пәрвәрдигар бәлгүләйду; Ундақта инсан өз мусаписини нәдин билсун?

²⁵Бир нәрсисини йениклик билән «Худаға аталған!» дәп вәдә бериш, Қәсәмләрдин кейин иккилинип қайта ойлиниш, Өз җенини қилтаққа чүшүргәнгә баравәр.

²⁶Дана падишаһ яманларни топанни соруғандәк соруветиду, Хаман тәпкәндәк тулуқ билән янҗиветәр.

²⁷Адәмниң роһ-виҗдани — Пәрвәрдигарниң чириғидур, У қәлбниң һәр бир тәглирини тәкшүрүп пәриқ етәр.

²⁸Меһри-шәпқәт вә һәқиқәт падишаһни сақлайду; У меһри-шәпқәт биләнла өз тәхтини мустәһкәмләйду.