10И оғлум, яманлар сени аздурса, уларға әгәшмигин.
11Әгәр улар: — Жүр, қапқан қуруп адәм өлтүрәйли; Йошурунивелип, бирәр бегуна кәлгәндә урайли!
12Тәһтисарадәк уларни жутуветәйли, Сақ болсиму, һаңға чүшкәнләрдәк уларни жиқитайли;
13Улардин хилму-хил қиммәтлик мал-дунияға егә болуп, Өйлиримизни олҗа билән толдуримиз.
14Биз билән шерик бол, Һәмянимиз бир болсун, десә, —
15И оғлум, уларға йолдаш болма, Өзүңни уларниң изидин нери қил!
16Чүнки уларниң путлири рәзилликкә жүгүриду, Қолини қан қилиш үчүн алдирайду.
17Һәр қандақ учарқанат туюп қалғанда қапқан қоюш бекар аваричиликтур;
18Лекин булар дәл өз қенини төкүш үчүн сақлайду; Өз җанлириға замин болушни күтиду.
19Нәпси йоғинап кәткән һәр бир адәмниң йоллириниң ақивити мана шундақ; Һарам мал-дуния өз егилириниң җенини алиду.