ПСАЛТЫР 68:7-27

⁷Хай не пасаромяцца празь мяне тыя, што на Цябе спадзяюцца, Госпадзе, Божа сілы. Хай не пасаромяцца празь мяне тыя, што шукаюць Цябе, Божа Ізраілеў;

⁸бо дзеля Цябе я цярплю зьнявагу, і ганьбаю пакрываюць аблічча маё.

⁹Счужынеў я братам маім, чужынцам зрабіўся сынам маці маёй,

¹⁰бо клопат па доме Тваім пажырае мяне, і ліхаслоўе тых, што Цябе ліхасловяць, падае на мяне,

¹¹і постам выплакаў я душу маю, і гэта робяць зьнявагаю мне.

¹²І замест вопраткі я на сябе нацягнуў валасяніцу - і раблюся ім прытчаю;

¹³і пра мяне балабоняць, седзячы каля брамы, і сьпяваюць у песьнях тыя, што п'юць віно.

¹⁴А я з малітвай маёю да Цябе, Госпадзе; у час добрай зычлівасьці, Божа, па вялікай даброці Тваёй, пачуй мяне ў праўдзе ратунку Твайго;

¹⁵дастань мяне з багавіньня, каб не загразнуў я: хай я вызвалюся ад ненавісьнікаў маіх і ад глыбокіх водаў;

¹⁶хай не пацягне мяне цячэньне вады, хай не паглыне мяне багна, хай не замкне нада мною прорва пашчы свае.

¹⁷Пачуй мяне, Госпадзе, бо добрая міласьць Твая; у мностве шчадротаў Тваіх дагледзь мяне,

¹⁸не хавай твару Твайго ад раба Твайго, бо я смуткую; хутка пачуеш мяне;

¹⁹Наблізься да душы маёй, вызваль яе; дзеля ворагаў маіх уратуй мяне.

²⁰Ты ведаеш паганьбеньне маё, сорам мой і агуду маю; ворагі мае ўсе прад Табою.

²¹Маё сэрца зламала агуда, і я зьнямогся; чакаў спагады, але няма яе - і спагадцаў, ды не знаходжу.

²²І далі мне за ежу жоўць, і ў смазе маёй воцатам напаілі мяне.

²³Няхай стане трапеза іхняя сеткаю ім, і мірнае застольле іхняе - пасткаю;

²⁴няхай запамрочацца іхнія вочы, каб ім ня бачыць, і сьцёгны расслабі ім назаўсёды;

²⁵вылі на іх лютасьць Тваю, і полымя гневу Твайго хай абдыме іх;

²⁶селішча іхняе няхай запусьцее, і ў палатках іхніх хай ніхто ня жыве,

²⁷бо, каго Ты забіў, яны яшчэ перасьледуюць, і пакуты Табою параненых памнажаюць.