ПСАЛТЫР 38:2-12

²Я сказаў: пільнавацьмуся дарогі сваёй, каб маім языком не грашыць; цугляцьму я вусны мае, пакуль бязбожны перада мною.

³Я быў нямы і безгалосы і маўчаў нават пра добрае; і жальба мая памацнела,

⁴запалілася сэрца маё ўва мне; у думках маіх загарэўся вагонь; я пачаў гаварыць языком маім;

⁵скажы мне, Госпадзе, пра канец мой і лік дзён маіх, які ён, каб я ведаў, які мой век.

⁶Вось, Ты далоняю вымераў дні мае, а век мой - як нішто прад Табою. Сапраўды, поўная марнасьць - кожны жывы чалавек.

⁷Сапраўды, чалавек ходзіць, як прывід; і марны клопат яго, зьбірае і ня ведае, каму дастанецца гэта.

⁸І сёньня чаго мне чакаць, Госпадзе? надзея мая на Цябе.

⁹Ад усіх беззаконьняў маіх вызвалілі мяне, не аддавай мяне на паглум неразумным.

¹⁰Я зрабіўся нямы, не растульваю вуснаў маіх, бо Ты ўчыніў гэта.

¹¹Ухілі ад мяне ўразы Твае; я зьнікаю ад удару пагібельнай рукі Тваёй.

¹²Калі Ты дакорамі будзеш караць чалавека за злачынствы, рассыплецца, як ад молі, прывабнасьць ягоная. Так кожны чалавек - марны.