ПСАЛТЫР 34:8-22

⁸Хай спадзе на яго пагібель нянаджаная, і сетка ягоная, якую ён схаваў на мяне, хай яго самога і ўловіць; хай у яе і ўпадзе на пропадзь сваю.

⁹А душа мая зарадуецца ў Госпадзе; усьцешыцца збавеньнем ад Яго.

¹⁰Усе косткі мае скажуць: «Госпадзе! хто да Цябе падобны? Ты ратуеш слабога ад дужага, беднага і ўбогага ад зьдзірцы ягонага?»

¹¹Паўсталі на мяне сьведкі няправедныя: чаго я ня ведаю, - выпытваюць у мяне;

¹²плацяць мне злом за дабро, сіроцтвам душы маёй.

¹³А як былі хварэлі яны, я апранаўся ў вярэту, душу маю таміў пастом, і малітва мая вярталася ў нетру маю.

¹⁴Я рабіў, быццам сябру, як брату майму; я хадзіў смутны, панурыўшы голаў, як бы аплакваючы маці.

¹⁵А калі я спатыкаўся, яны радаваліся і зьбіраліся; зьбіраліся агуднікі супроць мяне, ня ведаю завошта, ганілі мяне, і не пераставалі;

¹⁶з крывадушнымі пакепнікамі скрыгаталі на мяне зубамі сваімі.

¹⁷Госпадзе! ці доўга будзеш глядзець на гэта? Адвядзі душу маю ад злачынстваў іхніх, ад ільвоў - самотную душу маю!

¹⁸Я праслаўлю Цябе на сходзе вялікім, сярод процьмы народу ўсхвалю Цябе,

¹⁹каб не збыткавалі зь мяне тыя, што ваявалі супроць мяне несправядліва, і не перамігваліся вачыма тыя, што ненавідзяць мяне бязьвіннага;

²⁰бо не за мір прамаўляюць яны, а супроць мірных на землях плятуць аблудныя намыслы;

²¹разьзьяўляюць на мяне вусны свае; кажуць: «добра! добра! бачыла наша вока».

²²Ты бачыў, Госпадзе, не змаўчы; Госпадзе! не аддаляйся ад мяне.