ПЕСЬНЯ 6:2-11

²Мой каханы ў сад твой спусьціўся, да градак духмяных, каб пасьвіць у садзе і лілеі зьбіраць.

³Адданы мой любы мне, а я - яму; ён пасьвіць сярод лілеяў.

⁴Прыгожая ты, каханая, нібы Тырца, харошая, як Ерусалім, грозная, нібы полк са сьцягамі!

⁵Адвядзі ад мяне свае вочы, бо яны хвалююць мяне.

⁶Твае валасы - нібы козак чародка, што зьбягае з гор Галаадскіх; твае зубы - як статак авечак, што з купальні выходзяць, кожная зь іх прывяла двайнятак, і няма сярод іх бясплоднай,

⁷як палавінкі граната, шчочкі твае - пад кудзеркамі тваімі.

⁸Ёсьць шэсьцьдзясят царыц і восемдзесят наложніц і безьліч - дзяўчат;

⁹ды адна яна, беспахібная, чыстая горлінка; адна яна - дачка ясная ў мацеркі роднай - пагначана ласкаю маці. Убачылі гэта сяброўкі і пахвалілі яе, царыцы і наложніцы - і пахвалілі яе.

¹⁰Хто гэта ўзыходзіць, быццам зара, прыгожая, быццам месячык, ясная, нібы сонейка, грозная, нібы полк са сьцягамі?

¹¹Я спусьціўся ў арэхавы сад паглядзець на ўсходы ў даліне, паглядзець, ці лаза зелянее, гранаты ці зацьвілі?