Падишаһлар «1» 22:22-41

²²у: - «Мән чиқип униң һәммә пәйғәмбәрлириниң ағзида ялғанчи бир роһ болимән», деди. Пәрвәрдигар: — «Уни алдап илкиңгә алалайсән; берип шундақ қил» — деди.

²³Мана әнди Пәрвәрдигар сениң бу һәммә пәйғәмбәрлириңниң ағзиға ялғанчи бир роһни салди; Пәрвәрдигар сениң тоғраңда балаю-апәт көрситип сөзлиди» — деди.

²⁴Шуни аңлап Кәнанаһниң оғли Зәдәкия келип Микаяниң качитиға бирни селип: — Пәрвәрдигарниң Роһи қайси йол билән мәндин өтүп, саңа сөз қилишқа барди?! — деди.

²⁵Микая җавап берип: — Өзүңни йошуруш үчүн ичкиридики өйгә жүгүргән күнидә шуни көрисән, деди.

²⁶Исраилниң падишаһи әнди: — Микаяни елип қайтуруп берип, шәһәр һакими Амон билән падишаһниң оғли Йоашқа тапшуруп,

²⁷уларға тапилап: «Падишаһ мундақ дәйду: — Уни зинданға солап мән теч-аман йенип кәлгичилик қийнап нан билән суни аз-аз берип туруңлар» — дегин, дәп буйруди.

²⁸Микая: — Әгәр сән һәқиқәтән теч-аман йенип кәлсәң, Пәрвәрдигар мениң васитәм билән сөз қилмиған болиду, деди. Андин у йәнә: — Әй җамаәт, һәр бириңлар аңлаңлар, деди.

²⁹Исраилниң падишаһи билән Йәһуданиң падишаһи Йәһошафат Гилеадтики Рамотқа чиқти.

³⁰Исраилниң падишаһи Йәһошафатқа: — Мән башқа қияпәткә кирип җәңгә чиқай; сили болсила өз кийимлирини кийип чиққайла, деди. Исраилниң падишаһи башқа қияпәт билән җәңгә чиқти.

³¹Сурийәниң падишаһи җәң һарвулири үстидики оттуз икки сәрдарға: — Чоңлири яки кичиклири билән әмәс, пәқәт Исраилниң падишаһи билән соқушуңлар, дәп буйруди.

³²вә шундақ болдики, җәң һарвулириниң сәрдарлири Йәһошафатни көргәндә: — Уни чоқум Исраилниң падишаһи дәп, униңға һуҗум қилғили бурулди. Лекин Йәһошафат пәряд көтәрди.

³³җәң һарвулириниң сәрдарлири униң Исраилниң падишаһи әмәслигини көргәндә уни қоғлимай, бурулуп кетип қелишти.

³⁴Амма бирәйлән қарисиғила бир оқя етивиди, оқ Исраилниң падишаһиниң савутиниң мүрисидин төвәнки улиқидин өтүп тәгди. У һарвукешигә: Һарвуни яндуруп мени сәптин чиқарғин; чүнки мән яридар болдум, деди.

³⁵У күни җәң барғансери қаттиқ болди. Падишаһ болса Сурийләрниң удулида өз җәң һарвусиға йөлинип өрә турди. Зәхмидин қени һарвуниң тегигичә еқип, кәч киргәндә у өлди.

³⁶Күн патарда қошун арисида бир қаттиқ сада аңлинип: — Һәр адәм өз шәһиригә янсун! Һәр бири өз жутиға йенип кәтсун! — дейилди.

³⁷Падишаһ өлди, кишиләр уни Самарийәгә елип кәлди; улар падишаһни Самарийәдә дәпнә қилди.

³⁸Бириси падишаһниң һарвусини Самарийәниң көлидә юғанда (бу көл паһишә аяллар жуюнидиған җай еди), Пәрвәрдигарниң ейтқан сөзи әмәлгә ашурулуп, иштлар униң қенини ялиди.

³⁹Аһабниң башқа ишлири, қилғанлириниң һәммиси, җүмлидин униң ясиған «пил чиш сарийи» вә бена қилған һәммә шәһәрләр тоғрилиқ «Исраил падишаһлириниң тарих-тәзкирилири» дегән китапта пүтүлгән әмәсмиди?

⁴⁰Аһаб ата-бовилири арисида ухлиди. Андин униң оғли Аһазия орнида падишаһ болди.

⁴¹Асаниң оғли Йәһошафат Исраилниң падишаһи Аһабниң сәлтәнитиниң төртинчи жилида Йәһудаға падишаһ болди.