Зәбур 77:8-18

⁸Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ буйруғандур.

⁹Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.

¹⁰Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.

¹¹Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.

¹²У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;

¹³У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.

¹⁴У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.

¹⁵Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;

¹⁶У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.

¹⁷Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.

¹⁸Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.