ДЗЕІ 2:7-20

⁷І ўсе зьдзіўляліся і дзівавалі, кажучы паміж сабою: гэтыя, што гавораць, ці ня ўсе Галілеяне?

⁸Як жа мы чуем кожны сваю мову, у якой нарадзіліся,

⁹Парфяне і Мідзяне і Эламіты, і жыхары Месапатаміі, Юдэі і Кападокіі, Понта і Асіі,

¹⁰Фрыгіі і Памфіліі, Егіпта і частак Лівіі, што мяжуюцца з Кірынеяй, і прышлыя з Рыма, Юдэі і празеліты,

¹¹Крыцяне і Аравіцяне, - чуем іх, як гавораць нашымі мовамі пра вялікія дзеі Божыя?

¹²І зьдзіўляліся ўсе і недаўмёна казалі адзін аднаму: што гэта азначае?

¹³А іншыя, насьміхаючыся, казалі: яны апіліся салодкім віном.

¹⁴А Пётр, стаўшы з адзінаццацьцю, узвысіў голас свой і прамовіў да іх: мужы Юдэйскія і ўсе, хто жыве ў Ерусаліме! гэта хай будзе вам вядома, і слухайце словы мае:

¹⁵яны не апіліся, як вы думаеце, бо цяпер трэйцяя гадзіна дня;

¹⁶а гэта ёсьць прадказанае прарокам Ёілем:

¹⁷«І будзе ў апошнія дні, кажа Бог, вылью ад Духа Майго на ўсякую плоць; і будуць прарочыць сыны вашыя і дочкі вашыя; і хлопцы вашыя будуць бачыць відзежы, і старцы вашыя снамі на розум наставяцца;

¹⁸і на рабоў Маіх і на рабыняў Маіх у тыя дні вылью ад Духа Майго, і будуць прарочыць.

¹⁹І дам цуды на небе ўгары і азнакі на зямлі ўнізе, кроў і вагонь і куродым:

²⁰сонца абернецца ў цемру, і месяц у кроў, перш чым настане дзень Гасподні, вялікі і прасьветлены.