5ногі яе сыходзяць да сьмерці, ступакі яе дастаюць да апраметнай.
6Каб ты не спасьцігнуў сьцежкі жыцьця яе, дарогі яе нясталыя, і ты ня зьведаеш іх.
7Дык вось, дзеці, паслухайце мяне і не адступайцеся ад словаў вуснаў маіх.
8Далей ад яе ідзі па дарозе тваёй і не падыходзь пад дзьверы дома яе,
9каб здароўя твайго не аддаў іншым і гадоў тваіх бязьлітасьніку;
10каб не насычаліся сілаю тваёю чужынцы і праца твая ня ішла ў чужы дом.
11І ты ўрэшце будзеш стагнаць, калі плоць твая і цела зьнямогуцца,
12і скажаш: «навошта я ненавідзеў навуку, і сэрца маё асьцярогамі пагарджала,
13і я ня слухаў голасу настаўнікаў маіх, не нахіляў вуха майго да настаўнікаў?
14Ледзь ня ўпаў я ў вялікае ліха сярод сходу і грамады!»
15Пі ваду з тваёй крыніцы, тую, якая цячэ з тваёй студні.
16Хай не разьліваюцца крыніцы твае па вуліцы, патокі водаў - па плошчах;
17хай яны будуць належаць табе самому, а ня чужым з табою.
18Крыніца твая хай дабраславёная будзе; і радуйся з жанчынай тваёй маладосьці,
19любаснаю касуляю і прыгожаю сарнаю; грудзі яе хай упояць цябе ў кожны час; каханьнем яе цешся заўсёды.
20І навошта табе, сыне мой, захапляцца распусьніцаю і абдымаць грудзі чужое?
ВЫСЛОЎІ 5
ВЫСЛОЎІ 5:5-20