ВЫСЛОЎІ 27:2-16

²Хай цябе хваліць іншы, а ня вусны твае, - чужы, а не язык твой.

³Цяжкі камень, важкі і пясок; але гнеў неразумнага цяжэйшы за іх абодвух.

⁴Жорсткі гнеў, неўтаймавальная лютасьць; але хто ўстоіць супроць зайздрасьці?

⁵Лепей адкрыты дакор, чым прыхаваная любоў.

⁶Шчырыя дакоры ад таго, хто любіць, і ілжывыя пацалункі ў таго, хто ненавідзіць.

⁷Сытая душа топча і соты, а галоднай душы ўсё горкае - салодкае.

⁸Як птушка, што пакінула гняздо сваё, так і чалавек, які пакінуў месца сваё.

⁹Масьць і дымленьне радуюць сэрца; так салодкі кожнаму сябар з сардэчнай ранай сваёй.

¹⁰Не пакідай сябра твайго і сябра бацькі твайго, і ў дом брата твайго ня ідзі ў дзень няшчасьця твайго: лепей сусед блізка, чым брат далёка.

¹¹Будзь мудры, сыне мой, і радуй сэрца маё; і я мецьму што адказаць ліхаслоўцу майму.

¹²Разумны бачыць бяду і хаваецца; а нявопытныя ідуць наперад і прымаюць кару.

¹³Вазьмі ў яго адзежу ягоную, бо ён паручыўся за чужога; і за чужога вазьмі ў яго заклад.

¹⁴Хто ўголас хваліць сябра свайго з самай раніцы, таго палічаць за ліхаслоўца.

¹⁵Бясконцы капеж у дажджлівы дзень і сварлівая жонка - роўныя;

¹⁶хто хоча схаваць яе, той хоча ўтрымаць вецер і схапіць алей у руку сваю.