12Калі ты бачыш чалавека, які сам сябе мудрым лічыць, - дык на дурнога болей надзеі, чым на яго.
13Гультай кажа: «леў на дарозе! леў на дварэ!»
14Дзьверы паварочваюцца на завесах сваіх, а гультай на ложку сваім.
15Гультай апускае руку сваю да міскі, ды яму цяжка падняць яе да рота свайго.
16Гультай у вачах сваіх мудрэйшы за семярых, што адказваюць разумна.
17Хапае сабаку за вушы той, хто, праходзячы міма, лезе ў чужую спрэчку.
18Як той, хто прыкідваецца вар'ятам, кідае агонь, стрэлы і сьмерць,
19так - чалавек, які падступна шкодзіць сябру свайму і потым кажа: «я толькі пажартаваў».
20Дзе няма болей дроў, агонь патухае; і дзе няма нагаворшчыка, разлад аціхае.
21Вугаль - на жар, дровы - на распал свары.
22Словы нагаворшчыка - як прысмакі, і яны ўваходзяць у нутро жывата.
23Як нячыстым срэбрам абкладзены гліняны посуд, так і палымяныя вусны і сэрца ліхое.
24Вуснамі сваімі прыкідваецца вораг, а ў сэрцы сваім намышляе ліхое.
ВЫСЛОЎІ 26
ВЫСЛОЎІ 26:12-24