ВЫСЛОЎІ 23:26-35

²⁶Сыне мой! аддай сэрца тваё мне, а вочы твае хай сочаць за шляхамі маімі:

²⁷бо распусьніца - глыбокая прорва, а чужая жонка - вузкі калодзеж;

²⁸яна, як разбойнік, сядзіць у засадзе і памнажае сярод людзей здраднікаў.

²⁹У каго гора? у каго нядоля? у каго бяспрычынныя раны? у каго чырвоныя вочы?

³⁰У тых, што доўга сядзяць за віном, што прыходзяць скаштаваць віна неразьведзенага.

³¹Не глядзі на віно, як яно чырванее, як яно прамяніцца ў келіху, як яно роўненька ліецца;

³²пазьней яно ўкусіць, як змей, і ўджаліць, як асьпід;

³³вочы твае будуць глядзець на чужых жонак, і сэрца тваё загаворыць распуснае;

³⁴і ты будзеш, як заснулы сярод мора і як на версе мачты.

³⁵І скажаш: «білі мяне, мне не балела, штурхалі мяне, і я не адчуваў. Калі прачнуся, зноў буду рабіць тое самае.»