6Вусны бязглуздага цягнуць у незлагадзь, а словы яго выклікаюць бойку.
7Язык бязглуздага - пагібель яму, а вусны яго - сетка на душу ягоную.
8Словы нагаворшчыка - як прысмакі, і яны гладка ўваходзяць у нутро чалавека.
9Нядбалы ў працы сваёй - брат марнатраўцы.
10Імя Госпада - моцная вежа: убягае ў яе праведнік, і ў бясьпецы.
11Маёмасьць багатага - як моцны горад ягоны, і высокім мурам здаецца яму.
12Перад падзеньнем узносіцца сэрца чалавека, а сьціпласьць ідзе наперадзе славы.
13Хто дае адказ, ня выслухаўшы, той неразумны і брыдка яму.
14Дух чалавека пераносіць яго немачы; а прыгнечаны дух - хто можа ўмацаваць яго.
15Сэрца разумнага набывае веды, і вуха мудрых шукае ведаў.